Οι αρθρώσεις έχουν δύο κύριους εχθρούς που αντισταθμίζουν την πλήρη εργασία. Αυτές είναι ασθένειες αρθρίτιδα και οστεοαρθρίτιδα, παρά τα παρόμοια ονόματα, η ουσία των συνεχιζόμενων παθολογικών διεργασιών είναι διαφορετική. Η περιοχή που επηρεάζεται από αυτές τις ασθένειες είναι χόνδρος.
Ο χόνδρος παίζει σημαντικό ρόλο στην υγεία των αρθρώσεων. Στερείται αιμοφόρων αγγείων και νευρικών απολήξεων, οπότε μπορεί να είναι ισχυρό και να αντέχει σε βαριά φορτία. Αυτό μετριάζει την επίδραση στους ιστούς στους οποίους υπάρχουν νευρικές ίνες ή τριχοειδή αίματος.
Όταν το σώμα κινείται, ο χόνδρος επιτρέπει στις κεφαλές των οστών στις αρθρώσεις να περιστρέφονται ελεύθερα και ανώδυνα, μειώνοντας τη ζημιά τριβής στο μηδέν. Κατά το άλμα, ο χόνδρος λειτουργεί ως αμορτισέρ και απορροφά το αδρανειακό φορτίο.
Η αρθρίτιδα και η οστεοαρθρίτιδα «δένουν» το έργο των αρθρώσεων και εμποδίζουν την πλήρη κίνηση. Μερικά από τα συμπτώματα αυτών των ασθενειών είναι παρόμοια, ενώ άλλα είναι ριζικά διαφορετικά.
Φυσιολογικές διεργασίες στην αρθρίτιδα
Όταν ένα άτομο βιώνει πόνο σε μια συγκεκριμένη άρθρωση, μπορεί να υποδεικνύει την εμφάνιση μιας ασθένειας όπως η αρθρίτιδα. Αυτή η ασθένεια σημαίνει φλεγμονή του χόνδρου.
Η ασθένεια μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε συστατικό της άρθρωσης:
- η αρθρική μεμβράνη, η οποία βρίσκεται κατά μήκος των άκρων.
- Αρθρικό υγρό, το οποίο τρέφει τους ιστούς και λειτουργεί ως λιπαντικό.
- Κοινή κάψουλα.
Οι ασθενείς με αρθρίτιδα παραπονιούνται για οξύ πόνο, για παράδειγμα στο γόνατο, περιορισμένη κινητικότητα των άκρων. Ο πυρετός και η ερυθρότητα της φλεγμονώδους περιοχής είναι χαρακτηριστικά. Ο πόνος μπορεί να είναι "αχνιστός" και να επηρεάσει μια παρόμοια άρθρωση στο άλλο άκρο.
Ένα σταθερό σημάδι της νόσου είναι το οπτικά διακριτό εξωτερικό οίδημα ιστού.
Παρά τη μείωση της λειτουργικότητας της άρθρωσης, η εσωτερική της δομή δεν αλλάζει. Αυτό είναι απλώς μια φλεγμονή του χόνδρου που προκαλείται από μεταβολικές διαταραχές, λοιμώξεις ή τραύματα, τα οποία, με την κατάλληλη θεραπεία, μπορούν να εξαλειφθούν χωρίς περαιτέρω υποβάθμιση της άρθρωσης.
Φυσιολογικές διεργασίες στην οστεοαρθρίτιδα
Αυτή η ασθένεια είναι πιο πιθανό να σχετίζεται με εσωτερικές αλλαγές στην άρθρωση. Δεδομένου ότι ο χόνδρος δεν στερείται αιμοφόρων αγγείων, τρέφεται και ανοικοδομείται από αρθρικό υγρό, το οποίο περιέχει τις απαραίτητες ευεργετικές χημικές ουσίες.
Με την ηλικία, οι μεταβολικές διαδικασίες επιβραδύνονται και ο ιστός του χόνδρου που λαμβάνει λιγότερη τροφή αρχίζει να φθείρεται γρηγορότερα από ό, τι για να ανακάμψει. Αυτό οδηγεί στην αραίωσή του.
Ο υποβαθμισμένος λεπτός χόνδρος δεν είναι πλέον σε θέση να διαβρωθεί καλά υπό φορτίο, έτσι ώστε οι ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα να αισθάνονται πόνο όταν περπατούν ή εργάζονται με την προσβεβλημένη άρθρωση.
Δεν παρατηρούνται φλεγμονώδεις διεργασίες. Η ασθένεια σχετίζεται αποκλειστικά με την ηλικία και συνδέεται με τα ατομικά χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής (οι σωστές διατροφικές συνήθειες και η χρήση πρόσθετων υποστηρικτικών ουσιών μπορούν να χρησιμεύσουν ως καλή πρόληψη και να καθυστερήσουν την εμφάνιση της νόσου για μεγάλο χρονικό διάστημα).
Η διάσπαση του ιστού του χόνδρου οδηγεί σε πόνο που είναι εγγενώς επώδυνος. Δεν υπάρχει πρήξιμο ή ερυθρότητα.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια κατάσταση που επηρεάζει μια συγκεκριμένη άρθρωση. Δεν υπάρχει παράλληλη ανάπτυξη στο ίδιο σημείο στο διπλανό άκρο. Η ασθένεια συχνά «επιλέγει» έναν μεγάλο «κόμπο» στην ανατομία. Μπορεί να είναι η άρθρωση του ισχίου ή του γόνατος.
Παρόμοια και διαφορετικά χαρακτηριστικά - εν ολίγοις, το κύριο πράγμα
Η αρθρίτιδα και η οστεοαρθρίτιδα μοιράζονται ομοιότητες στην εκδήλωση ορισμένων συμπτωμάτων. Αυτοί είναι:
- Δυσκαμψία στο ξύπνημα, μούδιασμα στην άρθρωση.
- Απώλεια της πλήρους κινητικής λειτουργίας στα άκρα.
- Σύνδρομο πόνου που κάνει την εκτέλεση στοιχειωδών ενεργειών άβολη.
Παρά τα γενικά συμπτώματα και τη φύση των αισθήσεων, τον αριθμό και τη θέση τους, μπορούν να πουν σε τι είδους ασθένεια αναφέρονται. Οι διαφορές στις εκδηλώσεις ασθενειών θα βοηθήσουν στον ακριβέστερο προσδιορισμό της διάγνωσης.
Ποια είναι λοιπόν η διαφορά μεταξύ αρθρίτιδας και οστεοαρθρίτιδας:
- Το πρώτο έχει σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος στο φόντο της φλεγμονής. Στην περίπτωση της δεύτερης νόσου, αυτό δεν οφείλεται στη σταδιακή και ανεπαίσθητη ανάπτυξη εκφυλιστικών διεργασιών.
- Η αρθρίτιδα έχει έντονο οίδημα ιστού. Αυτό το σύμπτωμα απουσιάζει στην οστεοαρθρίτιδα.
- Η φλεγμονή του ιστού του χόνδρου μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό υποδόριων οζιδίων. Η δεύτερη ασθένεια δεν προκαλεί αυτήν την ανωμαλία.
- Η αρθρίτιδα δεν οδηγεί σε ανατομικές παραμορφώσεις. Στην πραγματικότητα, η οστεοαρθρίτιδα καθιστά την άρθρωση ανίκανη για δράση (σε ακραίο στάδιο).
- Η αρθρίτιδα προκαλεί ερυθρότητα του δέρματος γύρω από την προσβεβλημένη άρθρωση. Η οστεοαρθρίτιδα δεν χαρακτηρίζεται από αλλαγή στη χρώση του δέρματος.
Λεπτομέρειες για διαφορές και ομοιότητες
Με μια πιο προσεκτική ματιά στα συμπτώματα, μπορείτε να επισημάνετε τις αποχρώσεις που θα σας βοηθήσουν να εντοπίσετε τον "εχθρό" που χτύπησε την άρθρωση. Παρακάτω είναι τα κύρια συμπτώματα ασθενειών, με τις κύριες παρόμοιες και μεμονωμένες εκδηλώσεις.
Σύνδρομο πόνου
Οι επώδυνες αισθήσεις είναι εγγενείς και στις δύο ασθένειες. Δεδομένου ότι η αρθρίτιδα σχετίζεται με φλεγμονή των αρθρώσεων, ο πόνος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της συνολικής πορείας της νόσου. Έχει έντονο χαρακτήρα. Μερικές φορές οι ασθενείς μπορούν να το αισθανθούν το βράδυ ή το πρωί. Οι οδυνηρές αισθήσεις προκαλούν ταλαιπωρία ανεξάρτητα από τη φύση των ενεργειών του ατόμου.
Ο πόνος στην οστεοαρθρίτιδα σχετίζεται με τη διάσπαση του χόνδρου και την αδυναμία πλήρους εξυπηρέτησης του σκοπού του. Η απόσβεση και η μείωση της τριβής δεν πραγματοποιούνται στο σωστό επίπεδο, οπότε η οστική συσκευή τραυματίζεται.
Οδυνηρός πόνος και είναι πιο συνηθισμένος μετά από μια μεγάλη βόλτα ή άλλο στρες στην προσβεβλημένη άρθρωση. Στα αρχικά στάδια, ο πόνος μπορεί να είναι λεπτός, αλλά η εικόνα αλλάζει καθώς η ασθένεια εξελίσσεται.
παραμόρφωση
Και οι δύο ασθένειες επηρεάζουν τη δομή της άρθρωσης. Οι φυσιολογικές αλλαγές στην αρθρίτιδα έχουν περισσότερο οπτικό χαρακτήρα. Οτι:
- Πρήξιμο;
- ο σχηματισμός οζιδίων ·
- Ερυθρότητα του δέρματος.
- Θερμοκρασία.
Η αρθρίτιδα μπορεί να συνοδεύεται από: ψωρίαση, αυξημένη εφίδρωση και αδυναμία. Μόνο ορισμένοι τύποι ασθενειών (τραύμα και οστεοαρθρίτιδα) μπορούν να αλλάξουν τη δομική δομή του ανατομικού κόμβου.
Με αρθριτικές εκδηλώσεις, η άρθρωση φαίνεται ως συνήθως εξωτερικά, αλλά στο εσωτερικό της λαμβάνουν χώρα μη αναστρέψιμες διαδικασίες. Το στρώμα του χόνδρου γίνεται πιο λεπτό, γεγονός που οδηγεί σε αυξημένο στρες στον οστικό ιστό.
Φλεγμονώδης διαδικασία
Οι αρθριτικές εκδηλώσεις χαρακτηρίζονται από οίδημα στην περιοχή της προσβεβλημένης άρθρωσης.
Αυτό οφείλεται στη φλεγμονή της ίδιας της αρθρικής μεμβράνης, η οποία βρίσκεται στην κάψουλα της άρθρωσης. Μια εξέταση αίματος σε τέτοιους ασθενείς δείχνει αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια.
Η φλεγμονή μπορεί να προκληθεί από τραυματισμό ή λοίμωξη.
Με την οστεοαρθρίτιδα, η μάζα των λευκοκυττάρων είναι φυσιολογική λόγω της έλλειψης μιας φλεγμονώδους διαδικασίας. Οι εκφυλιστικές αλλαγές τρέχουν ομαλά, συχνά απαρατήρητες από τον ασθενή.
Crunch και κλικ
Ένας έντονος θόρυβος στην άρθρωση είναι ένα σίγουρο σημάδι οστεοαρθρίτιδας. Αυτό οφείλεται στη διάσπαση του χόνδρου και στην επώδυνη αλληλεπίδραση του οστικού ιστού. Σε υγιείς ανθρώπους, μερικές φορές όλες οι αρθρώσεις τσακίζονται. Η διαφορά μεταξύ της πληγείσας περιοχής είναι ότι ο ήχος είναι "ξηρός" και "τραχύς".
Η αρθρίτιδα δεν σπάει επειδή η πρησμένη άρθρωση είναι περιορισμένη στην κίνησή της και ο χόνδρος της εξακολουθεί να προστατεύει τον οστικό ιστό από επώδυνες αλληλεπιδράσεις.
Κινητικότητα των αρθρώσεων
Ο περιορισμός της κοινής εργασίας συνδυάζει τα συμπτώματα αυτών των ασθενειών. Ωστόσο, υπάρχει σημαντική διαφορά στη φύση της παράβασης.
Στην αρθριτική παθολογία, το εύρος της κίνησης μειώνεται, αλλά το κάνει σταδιακά καθώς ο χόνδρος φθείρεται. Η αρθρίτιδα χαρακτηρίζεται από έντονη δυσκαμψία που παραλύει το έργο της άρθρωσης. Αυτό οφείλεται σε οίδημα και φλεγμονή.
Κοινές και διάφορες αιτίες ανάπτυξης
Αυτές οι ασθένειες μπορεί να αναπτυχθούν από τραυματισμούς κατά το άλμα ή το τρέξιμο. Οι ασθένειες των αρθρώσεων μπορεί να προκληθούν από έντονο και παρατεταμένο στρες. Αυτή είναι η «επαγγελματική» κληρονομιά πολλών αθλητών Η καθυστερημένη υποθερμία είναι ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στην ανάπτυξη και των δύο ασθενειών.
Η διαφορά μεταξύ των καταστάσεων είναι ότι η αρθρίτιδα μπορεί να εμφανιστεί λόγω λοίμωξης που έχει εισέλθει στο σώμα, η οποία δεν είναι χαρακτηριστική της οστεοαρθρίτιδας. Πρόκειται για μια γενική φλεγμονή στην οποία η αρθριτική εκδήλωση είναι μόνο συνέπεια, για τη θεραπεία της οποίας είναι απαραίτητο να βρεθεί και να εξαλειφθεί η κύρια πηγή. Μια άλλη αιτία αρθρίτιδας μπορεί να είναι η παχυσαρκία, η οποία προκαλεί άγχος στις αρθρώσεις σε καθημερινή βάση.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια ασθένεια από μόνη της που δεν σχετίζεται με γενικές καταστάσεις υγείας. Μπορεί να προκύψει λόγω της κακής ποιότητας της διατροφής και της ανεπαρκούς παροχής του ιστού του χόνδρου με τις απαραίτητες ουσίες. Αυτό μπορεί να προαχθεί από ορμονικές διαταραχές και διαταραχές του κυκλοφορικού συστήματος, οι οποίες επηρεάζουν την παροχή άλλων ιστών. Η ασθένεια πιο συχνά «συνοδεύει» τους ηλικιωμένους.
Ζώνη κινδύνου
Ένα άτομο οποιασδήποτε ηλικίας μπορεί να αναπτύξει αρθρίτιδα. Ως αποτέλεσμα της μόλυνσης, οι αρθρώσεις των μικρών παιδιών μπορούν ήδη να επηρεαστούν. Συχνά το όμορφο μισό της ανθρωπότητας υποφέρει από αυτό σε ηλικία 35-55 ετών.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια αποκλειστικά "παλιά" ασθένεια. Οι δομικές αλλαγές στον ιστό του χόνδρου εμφανίζονται μετά από 60 χρόνια. Αυτό οφείλεται σε επιδείνωση της μεταβολικής διαδικασίας και άλλων παραγόντων γήρανσης. Τα άτομα με αρθρίτιδα είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν οστεοαρθρίτιδα.
Η παχυσαρκία, η κακή διατροφή και η άσκηση αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης και των δύο ασθενειών.
Θεραπευτική προσέγγιση
Κατά τη διάγνωση αυτών των ασθενειών, συνταγογραφείται εν μέρει παρόμοια θεραπεία, η οποία αποτελείται από:
- Καθιέρωση προστατευτικής θεραπείας που αποκλείει το στρες στις πληγείσες αρθρώσεις.
- Λήψη φαρμάκων που τρέφουν τον ιστό του χόνδρου και αποκαθιστούν τον όγκο του.
- Μασάζ σε συνδυασμό με φυσικοθεραπευτικές ασκήσεις, που βελτιώνει τη ροή του αίματος στο πονεμένο σημείο και τον φυσικό μεταβολισμό.
- Ανακούφιση από τον πόνο με αναλγητικά.
- ενδοαρθρική απόφραξη.
- Παροχή οξυγόνου στην άρθρωση.
- ειδικά σύνθετα γεύματα.
Η διαφορά μεταξύ των θεραπειών είναι ένα αντιβιοτικό σχήμα για τη μολυσματική αρθρίτιδα για να απαλλαγούμε από την αιτία της νόσου.
Με αρθριτικές εκδηλώσεις, η χειρουργική επέμβαση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος για να απαλλαγείτε από τη νόσο. Αυτό είναι απαραίτητο με πλήρη καταστροφή του χόνδρου. Σε μια τέτοια κατάσταση, αντικαθίσταται με μια προσθετική άρθρωση.
Πρόληψη ασθενείας
Μπορεί να γίνει διάκριση μεταξύ προληπτικών μέτρων και για τις δύο καταγγελίες:
- Μέτριο στρες. Αφιερώστε χρόνο από την ομάδα καρδιο για να ασκηθείτε αρκετές φορές την εβδομάδα. Αυτό προάγει την κινητικότητα των αρθρώσεων χωρίς περιττό άγχος, όπως η άρση μιας μπάρας.
- Μην ψύχετε υπερβολικά.
- Τρώτε σωστά. Τα τρόφιμα πρέπει να είναι πλούσια σε ιχνοστοιχεία και βιταμίνες.
- Διατηρήστε ένα υγιές βάρος, ώστε οι αρθρώσεις σας να μην φθείρονται πρόωρα.
- Αποφύγετε τραυματισμούς στις αρθρώσεις. Αποφύγετε να πηδάτε από μεγάλα ύψη και να σηκώνετε βάρη.
- Σε μεγάλη ηλικία, το περπάτημα με ένα ραβδί, το οποίο μειώνει το άγχος στο πόδι, όπου μπορεί να αναπτυχθεί ασθένεια.
- Φορέστε άνετα παπούτσια.
Για την αρθρίτιδα, πρόσθετη πρόληψη είναι η ταχεία διάγνωση και θεραπεία μολυσματικών ασθενειών που εμποδίζουν τη φλεγμονή να εξαπλωθεί σε άλλα σημεία.